دوباره دلم گرفته.............

تو خلوت کوچه های پاییز بازم به یاد خاطرات باتوبودن شروع به قدم زدن کردم. بازم از کوچه خاطره ها مثل همیشه بدون تو عبور کردم، درخت سرسبزی که همیشه تورو به یاد من می آورد تن به زردی پاییز سپرده بود وتمام برگهای خودش رو ارزانی کوچه خاطره ها کرده بود. صدای خش خش برگها بازم تورو به خاطر من می آورد انگار داشتم روی خاطره های با توبودن قدم میزدم. شب نم ناکی بود اما آسمون هم مثل دل تنگ من قدرت گریه کردن نداشت شاید دل آسمون هم مثل دل من تنگ شده بود ولی ای عزیز ماندنی اینو بدون که دل من همیشه به یاد تو بهاری باقی خواهد ماند و تن به زردی پاییز نخواهد داد

و تو ای تک درخت سرسبز پاییزی همیشه در دل من بهاری خواهی ماند

 

دوستت دارم

و دلم به اندازه بغض آسمان ابری پاییز برایت تنگ شده عزیز دل

انگار دیروز بود...........

به نام او که گوهر عشق را آفرید

 

دست از طلب ندارم تا کام من برآید................................................یا تن رسد به جانان یا جان زتن برآید

 

چگونه بسرایم شبی که تو به خلوت تنهایی من آمدی، و تمام تنهایی های عالم را با سلام گرمت به دست فراموشی سپردی.

 

 

 

چه با شکوه آمدی به لحظه های سرد من

چه پرغرور میروی به جنگ دردهای من

چه عاشقانه میشود غزل در انتظار تو                                                

چه بی بهانه میدود کلام من برای تو

چه رازها که گفته ای به قلب بی قرار من                                            

چه قصه ها شنیده ای بهار بی خزان من

چه روزها که رفته ایم به جنگ درد و فاصله                                      

چه روزها سپرده ایم به دست سرد خاطره

چه لحظه ها نگاه تو بر نگاه من دوید                                                

چه عاشقانه دست من به دست گرم تو رسید

چه آه ها کشیده ام برای بی تو بودنم                                                   

چه اشکها ریخته ام برای از تو گفتنم

بهار شد فکر من برای با تو ماندم

تمام شد شعر من فدای شعر خواندت

 

 

                                                                                                                               محسن

 

انگار دیروز بود..............

 

 

تو آمدی زدورها و دورها

ز سرزمین عطرها و نورها

نشانده ای مرا اکنون به زورقی

ز عاجها، ز ابرها، بلورها

مرا ببر امید دلنواز من

ببر به شهر شعرها و شورها

 

به راه پر ستاره ام میکشانی

فراتر از ستاره ام مینشانی

 

نگاه کن

من از ستاره سوختم

لبالب از ستاره گان تب شدم

چو ماهیان سرخ رنگ ساده دل

ستاره چین برکه های شب شدم

چه دور بود پیش از این زمین ما

به این کبود غرفه های آسمان

کنون به گوش من دوباره میرسد

صدای تو.......

صدای بال برفی فرشتگان

نگاه کن که من به کجا رسیده ام

به کهکشان به بیکران، به جاودان

                                                                                                                       فروغ فرخزاد

      

 

 

یک سال از عمر ما با تمام خاطره های زیباش سپری شد

به اندازه تمام لحظه های با توبودن دوستت دارم